धाराशिव – समय सारथी
चला पुन्हा उभारी घेऊ… दुष्काळ” आणि “भूकंप” यांनंतर आता अतिवृष्टी व पुरस्तिथीत धैर्य आणि संघर्षाने जिंकू अशी धीर व प्रेरणा देणारी आमदार कैलास पाटील यांची पोस्ट सध्या चर्चेत आली आहे. या पोस्टमधून त्यांनी आधार दिला असुन जुन्या काळात संकट आले तरी आपण खचलो नाही पुन्हा भरारी घेतली. शेतकरी आत्महत्या करीत असुन नकारात्मक विचार येत असताना त्यांना आधार व धीर देणे गरजेचे आहे.
1972 च्या दुष्काळाच्या झळा खाल्लेली, 1993 च्या महाप्रल्यांकरी भूकंपातून उभारी घेतलेली आपण माणसं आहोत.. संपूर्ण जगाची दृष्टी बदलवणारा आणि अनगिनत माणसांचे जीवन उध्वस्त करणारा “दुष्काळ” आणि “भूकंप” यांच्या अनुभवानंतर आपण धैर्याने आजही उभं राहिलो आहोत.. आपल्या वडीलधाऱ्या माणसांनी त्या झळा सहन केल्या, त्या संकटाला सामोरे गेले, आणि आता ही अतिवृष्टी आणि महाप्रलयाच्या नुकसानीतूनही आपण एकाच ध्येयाने समृद्ध होण्याचा प्रयत्न करतो आहोत..
हे संकट आपल्याला त्याच धैर्याने आणि संघर्षाने सामोरे जाऊन जिंकायचं आहे.. 1972 साली असाधारण दुष्काळ पडला.. त्या काळात कृषी उत्पादन नष्ट होऊन शेतकऱ्यांचे जीवन पूर्णपणे उध्वस्त झाले होते.. जलस्रोत सुकले, पिकांची दुष्काळामुळे पूर्ण नासधूस झाली आणि हजारो कुटुंबे पोटा पाण्यासाठी झगडत होती.. शेतकऱ्यांनी गाव सोडली, काहींनी मिळेल ते काम केले तर, काही पूर्णपणे मृत्यूला सामोरे गेले.. त्यावेळी सरकारकडून मदतीचे आश्वासन होते, पण त्याप्रमाणे ठोस उपाययोजना नव्हती.. इतर लोकांसाठी खूप कमी संसाधने होती.. इतरत्र उधळलेल्या संसाधनांची फुकट वाढती मागणी होती. काही कुटुंबांचा जीवनमान अक्षरशः संकटात होते, आणि त्या दुःखात चांगले दिवस होण्याची आशा खूप कमी होती..
1993 साली, महाराष्ट्रातील लातूर, धाराशिव आणि इतर जिल्ह्यांमध्ये एक भयंकर भूकंप आला.. त्या भूकंपामुळे हजारोवर लोक मरण पावले.. लाखो लोकांचे घर उध्वस्त झाले, ज्या घरांमध्ये कुटुंबांची सुरक्षितता होती, त्याच घरांचे ढिगारे होऊन त्यातच अनेक जण गमावले गेले.. त्या प्रलयाच्या रात्री आणि त्यानंतरच्या काळात लोकांमध्ये एकच भय होतं, आणि तो अनुभव अजूनही अनेक लोकांच्या डोळ्यातून उतरत नाही..
धाराशिव, लातूर आणि इतर भागांचे जीवन त्या भूकंपामुळे अक्षरशः एका क्षणात बदलले.. त्या वादळाने सर्वच माणसांना डगमगवले, पण यातील काही लोक प्रचंड धैर्याने आणि संघर्षाने, अगदी आपल्या आयुष्यातील खूप काही गमावूनही, पुन्हा उभी राहिली. आज आपल्या समोर आलेलं अतिवृष्टीचे संकट एक महाप्रलयासारखं आहे.. नदी काठावर वसलेल्या गावांची स्थिती अत्यंत दयनीय आहे.. पाणी वाढून शेतकऱ्यांचे पिके, घरं, आणि कुटुंबं पूर्णपणे तुडवली गेली आहेत..
या संकटाच्या काळात आपल्या सर्वांची एकजूट आणि एकमेकांची मदत करणे महत्त्वाचे आहे. माझा विश्वास आहे की, आपण ज्या संघर्षाच्या काळातून आलो, त्या संघर्षाला तोंड देतच, आपण या संकटातूनही बाहेर पडू.. कधीही हार न मानणारे आणि माणुसकीच्या नावाने एकत्र उभे राहणारे शेतकरी आणि त्यांच्या कुटुंबांचा संघर्ष साक्षात्कार करेल, आणि त्यातून एक नवीन आशा, एक नवीन यश प्रकट होईल..
एक गोष्ट स्पष्ट आहे, आपण कितीही प्रतिकूल परिस्थितींना सामोरे गेलो असलो तरी, संघर्ष हीच खरी जीवनशक्ती आहे.. प्रत्येक संकटाचा एक उगम असतो, आणि त्यातूनच उभारी घेणं हेच खरे जीवन आहे. आपल्या मातीला जपणं, आपल्या शेतकऱ्यांना उभारी देणं, आणि त्यांना भरीव मदत मिळवून देणं हेच आपलं उद्दिष्ट असायला हवं.. ज्या मातीने आणि माणसांनी आपल्याला पुन्हा उभं राहिला शिकवलं, ती माती आणि तो माणूस कधीच हार मानणार नाही..
यासाठी राज्य सरकार, केंद्र सरकार, आणि आमच्यासारख्या प्रत्येक माणसाला आपापल्या भूमिका साकाराव्या लागतील.. आपण एकत्र येऊन, आपली माती आणि आपला माणूस परत उभा करू, हाच खरे विजय आहे असे त्या पोस्टमध्ये नमुद आहे.
